eerste stage dag!

Wat een dag. Ik zit in mijn 3de jaar van interieurvormgeving en ik heb vanaf vandaag 10 weken stage. Ik wou zou graag bij een architect stage lopen. Dus ik op zoek gegaan naar architecten en jaja ik mocht bij een architectenbureau beginnen.
Ik moest om half 9 beginnen. Het is ongeveer 15 km ver maar er is altijd file! Ik dus om kwart na 7 vertrokken en natuurlijk was ik te vroeg. Er was geen auto te bespeuren op de baan. De file begint later. Ik was dus 20 voor 8 ter plaatse. Ik wachtte nog 20 minuten want het bedrijf opent pas om 08.00 uur.

Ik kwam binnen de secretaresse was nog niet aanwezig, ik sprak iemand aan die er werkte en hij zei dat mijn mentor nog niet aanwezig was. Ik moest plaats nemen in de vergaderzaal en ze gingen me roepen als ze er was. 10 min laten kwam de secretaresse een rondleiding geven. Na de uitleg moest ik nog eens 15 min wachten op mijn mentor. Het wachten vond ik niet erg, ik was te zenuwachtig om me te vervelen.

In de voormiddag viel het nog mee qua werk. Ik mocht in het vertrouwde programma sketshup werken aan een 3D model. In de namiddag was het wat anders. Ik kreeg een opdracht en ik dacht van: wat is dit? Nog nooit had ik zoiets gezien, PANIEK! Sofie - een collega die er werkt - begon alles uit te leggen i.v.m. de opdracht. Het was zoveel informatie dat ik niet meer wist wat ik moest doen. En het allerlaatste wat ik wou doen was falen. Eenmaal klaar met de uitleg moest ik beginnen, daar zat ik dan, compleet alles vergeten wat Sofie vertelde. Na een aantal keren gevraagd te hebben wat ik moest doen, kon ik er aan beginnen.
Terwijl ik bezig was kreeg in nog andere opdrachten om af te maken. Er zat terug een opdracht bij waarvan ik dacht: Ohnee help! En na een tijdje was het zover ik kon de stress niet meer aan en ik begon te wenen, het was echt allemaal teveel in één keer voor me. Ik ben nu echt blij dat ik dit allemaal kan typen hopelijk helpt het me om er tegen in tegaan!

Tomorrow is an other day!